Bismillah..Segala
puji bagi Allah kerana aku dapat hidup lagi hari ini.
Aku
adalah aku. Ye…. Aku memang adalah aku.
Siapa
aku….???aku adalah seorang budak biasa je. Hidup macam orang biasa, makan macam
orang biasa, tidur macam orang biasa, online macam orang biasa, main game macam
orang biasa, bersukan macam orang biasa, bersosial macam orang
biasa,,,,ehhhh..tak tak tak..aku bersosial tak macam orang biasa rasenyer.
Lebih sikit.. haha..tu lah aku. Tak ade beza dengan orang kebanyakan yang lain
atau nak sedap sikit, tak ade bezanya sangat dengan masyarakat marhaen lain..
yang penting aku sama dengan orang lain dalam hal minyak petrol… AKU TAKKKKKKKK
SUKE MINYAK NAIK..
Aku
budak kampong,asal kampong, tinggal dengan mak aku pun masih kat kampung.
Kampung belah bapak aku sebelah rumah je. Kampung belah mak aku pulak dalam
negeri yang sama. Dekat je. Tak sampai 10 minit boleh sampai, kalo terbang lah.
Kalau naik kete ke moto ke, paling cepat aku rase 30 minit lah. Dekat kan. Boleh
balik kampung tiap-tiap hari. Ko hade…..???
Aku
orang Melaka. (aku tulis Melaka, korang sebutlah melake ye). Sekolah tadika kat
Melaka, sekolah rendah kat Melaka, sekolah agame kat Melaka, sekolah menengah
kat Melaka. Boleh kata hampir keseluruhan hidup aku dah dihabiskan kat Melaka.
Amik sikit trademark Melaka yang lama, “MELAKA DISINI SEGALANYA BERMULA”.. Memang
aku lahir kat sini, dan dah hampir 30 tahun kot aku duduk kat
sini(lamenyer,umur kau sekarang berape ea..?). Sekarang je aku baru
berjinak-jinak nak merantau kat negeri orang lain. Timba ilmu. Kata orang jauh
perjalanan luas pemandangan. Luas lah sangatkan….(tangan ke bahu, mate ke
langit)
Aku
sayang negeri aku ni. Kalo aku kawin nanti pon aku rasa aku akan kawin dengan
orang Melaka. Tinggal, kerja semua kat Melaka. Bukan tak nak cari orang luar tapi
kalo kawin orang luar, raya mesti aku susah nak balik rumah mak aku. Haha…
jauhkan fikiran aku. Actualy, mak aku tinggal kat rumah sorang-sorang. Anak-anak
lain semua dah berkerjaya. Dah kawin. Dok jauh. Tinggal aku dengan adik aku
sorang je belum kawin. Adik aku pulak dok tinggal kat asrama. Diorang memang
jarang balik kampung. So, sapa nak jaga mak aku.? Akulah kan…takkan mak aku dah
jaga aku dari kecil, dah besarkan aku, aku tak boleh nak jaga. Takkan aku nak
biarkan hidup sorang-sorang.
Okiy.
Tu pandangan aku. Kalo korang tak boleh terima atau lain pendapat dari aku tu
hak korang. Tapi kalo aku ade silap dan korang nak tegur aku, aku alu-alukan.
Untuk
makluman korang, aku bukan budak baik. Mungkin luarannya orang kalo pernah
tengok aku, orang akan cakap aku baik, sopan, dan berbudi bahasa. Aku memang
macam tu. Depan orang memang baik. Tambah lagi muka yang boleh market pulak tu.
Nak cerita sikit lah. Kalo dalam first meeting, mesti ada sesi pengenalan
dirikan. Kebanyakan orang akan cakap, “macam familiar lah muka ko ni”. Pastu dorang
pikir, pikir, pikir, dorang akan cakap “macam artislah”. Bukan aku nak puji
diri aku. Tapi dah kenyataan begitu. Ada sikit-sikit muka artis tu. Selalunya aku
buat tak tau je bile diorang cakap macam tu. Kalo aku respon nanti orang cakap
bajet pulak. Jadi baiklah buat tak tau je.
Luarannya
atau selalunya orang akan nampak aku macam tu. Aku pandai control baik, control
macho, control nafsu depan orang. Tak kesah lah laki ke pompuan ke, sama je. Tu
sebab orang tak tau perangai aku yang sebenar. Contohnya kalo ada aweks lalu
depan aku dan member-member aku, aku tak pandang. Baikkan..heeee..depan orang
lah. Belakang orang aku tak boleh cerita. Aku teringat pesan ustaz aku, dia
cakap “salah satu tanda akhir zaman adalah orang dah tak malu buat benda jahat,
malah berbangga dengan menceritakan kejahatan mereka”.
Aku
sebenarnya tak suka aibkan diri aku depan orang. Aku tak suka aib aku orang
tahu. Biarlah aku kalo buat dosa aku simpan sorang-sorang. Kalo aku bermaksiat,
aku sorang je tahu. Aku pelik kot tengok manusia zaman sekarang, orang Melayu
Islam, tapi tak rasa apa-apa bila buat maksiat depan orang. Pakai baju ketat,
nampak bentuk kat dada, kat punggung. Nampak lurah. Depan, belakang semua
nampak. Tanpa rasa malu. Pelikkan. Kalo diaorang ada rasa malu, walaupun
sedikit,aku rasa diaorang tak kan sanggup
pakai gitu. Aku serius malu nak buat macam tu. Rasa tak tau nak letak mana muka
aku.
Lagi
satu, aku mempunyai sifat kekeluargaan yang tinggi. Aku malu bila orang perkata
aku depan mak aku. Aku tak nak palitkan arang kat muka mak aku, kat muka datuk
aku, kat muka family aku. Kesian kat depa, tak tau nak hadapi dunia macam mana
kalo dah kena duk kutuk gitu.
Family
aku bukan orang berada, bukan orang kaya, bukan ada pangkat datuk ke, tan sri
ke, tun jauhlah lagi. Tapi kebanyakan orang kampung aku memang kenallah datuk
aku. Kalo orang lama-lama kat Melaka pun mereka kenal datuk aku. Mungkin dulu
orang tak ramai, tu yang dia orang senang nak ingat kawan-kawan dia orang. Datuk
aku pernah dapat pingat, pakcik aku pun baru je dapat pingat aritu. Baru sebulan.
Boleh kata orang pandang jugaklah keluarga kami. Jadi tak tergamak rasanya nak
merendahkan martabat keturunan kitorang. Sebab tu lah aku behave depan orang.
Inilah
sedikit sebanyak tentang diri aku yang hina pada pandangan manusia dan hina
juga pada pandangan tuhan aku. Aku banyak dosa. Jadi aku minta maaf
banyak-banyak andai tulisan aku ini mengguris hati sesiapa. Kata-kata aku
memang nampak kasar, tapi nil ah stail aku. Anak jati Melaka. Yang penting aku
adalah aku. Tak da ilmu, sekadar berkongsi apa yang tahu, untuk meringankan
tanggungjawab ummah pada bahu, inilah usaha diriku. Acececeh…….
Sabtu
18 November 2014
No comments:
Post a Comment