Friday, 17 October 2014

AKU ADALAH AKU :-)

Bismillah..Segala puji bagi Allah kerana aku dapat hidup lagi hari ini.

Aku adalah aku. Ye…. Aku memang adalah aku.

Siapa aku….???aku adalah seorang budak biasa je. Hidup macam orang biasa, makan macam orang biasa, tidur macam orang biasa, online macam orang biasa, main game macam orang biasa, bersukan macam orang biasa, bersosial macam orang biasa,,,,ehhhh..tak tak tak..aku bersosial tak macam orang biasa rasenyer. Lebih sikit.. haha..tu lah aku. Tak ade beza dengan orang kebanyakan yang lain atau nak sedap sikit, tak ade bezanya sangat dengan masyarakat marhaen lain.. yang penting aku sama dengan orang lain dalam hal minyak petrol… AKU TAKKKKKKKK SUKE MINYAK NAIK..

Aku budak kampong,asal kampong, tinggal dengan mak aku pun masih kat kampung. Kampung belah bapak aku sebelah rumah je. Kampung belah mak aku pulak dalam negeri yang sama. Dekat je. Tak sampai 10 minit boleh sampai, kalo terbang lah. Kalau naik kete ke moto ke, paling cepat aku rase 30 minit lah. Dekat kan. Boleh balik kampung tiap-tiap hari. Ko hade…..???

Aku orang Melaka. (aku tulis Melaka, korang sebutlah melake ye). Sekolah tadika kat Melaka, sekolah rendah kat Melaka, sekolah agame kat Melaka, sekolah menengah kat Melaka. Boleh kata hampir keseluruhan hidup aku dah dihabiskan kat Melaka. Amik sikit trademark Melaka yang lama, “MELAKA DISINI SEGALANYA BERMULA”.. Memang aku lahir kat sini, dan dah hampir 30 tahun kot aku duduk kat sini(lamenyer,umur kau sekarang berape ea..?). Sekarang je aku baru berjinak-jinak nak merantau kat negeri orang lain. Timba ilmu. Kata orang jauh perjalanan luas pemandangan. Luas lah sangatkan….(tangan ke bahu, mate ke langit)

Aku sayang negeri aku ni. Kalo aku kawin nanti pon aku rasa aku akan kawin dengan orang Melaka. Tinggal, kerja semua kat Melaka. Bukan tak nak cari orang luar tapi kalo kawin orang luar, raya mesti aku susah nak balik rumah mak aku. Haha… jauhkan fikiran aku. Actualy, mak aku tinggal kat rumah sorang-sorang. Anak-anak lain semua dah berkerjaya. Dah kawin. Dok jauh. Tinggal aku dengan adik aku sorang je belum kawin. Adik aku pulak dok tinggal kat asrama. Diorang memang jarang balik kampung. So, sapa nak jaga mak aku.? Akulah kan…takkan mak aku dah jaga aku dari kecil, dah besarkan aku, aku tak boleh nak jaga. Takkan aku nak biarkan hidup sorang-sorang.

Okiy. Tu pandangan aku. Kalo korang tak boleh terima atau lain pendapat dari aku tu hak korang. Tapi kalo aku ade silap dan korang nak tegur aku, aku alu-alukan.

Untuk makluman korang, aku bukan budak baik. Mungkin luarannya orang kalo pernah tengok aku, orang akan cakap aku baik, sopan, dan berbudi bahasa. Aku memang macam tu. Depan orang memang baik. Tambah lagi muka yang boleh market pulak tu. Nak cerita sikit lah. Kalo dalam first meeting, mesti ada sesi pengenalan dirikan. Kebanyakan orang akan cakap, “macam familiar lah muka ko ni”. Pastu dorang pikir, pikir, pikir, dorang akan cakap “macam artislah”. Bukan aku nak puji diri aku. Tapi dah kenyataan begitu. Ada sikit-sikit muka artis tu. Selalunya aku buat tak tau je bile diorang cakap macam tu. Kalo aku respon nanti orang cakap bajet pulak. Jadi baiklah buat tak tau je.

Luarannya atau selalunya orang akan nampak aku macam tu. Aku pandai control baik, control macho, control nafsu depan orang. Tak kesah lah laki ke pompuan ke, sama je. Tu sebab orang tak tau perangai aku yang sebenar. Contohnya kalo ada aweks lalu depan aku dan member-member aku, aku tak pandang. Baikkan..heeee..depan orang lah. Belakang orang aku tak boleh cerita. Aku teringat pesan ustaz aku, dia cakap “salah satu tanda akhir zaman adalah orang dah tak malu buat benda jahat, malah berbangga dengan menceritakan kejahatan mereka”.

Aku sebenarnya tak suka aibkan diri aku depan orang. Aku tak suka aib aku orang tahu. Biarlah aku kalo buat dosa aku simpan sorang-sorang. Kalo aku bermaksiat, aku sorang je tahu. Aku pelik kot tengok manusia zaman sekarang, orang Melayu Islam, tapi tak rasa apa-apa bila buat maksiat depan orang. Pakai baju ketat, nampak bentuk kat dada, kat punggung. Nampak lurah. Depan, belakang semua nampak. Tanpa rasa malu. Pelikkan. Kalo diaorang ada rasa malu, walaupun sedikit,aku rasa diaorang tak kan  sanggup pakai gitu. Aku serius malu nak buat macam tu. Rasa tak tau nak letak mana muka aku.

Lagi satu, aku mempunyai sifat kekeluargaan yang tinggi. Aku malu bila orang perkata aku depan mak aku. Aku tak nak palitkan arang kat muka mak aku, kat muka datuk aku, kat muka family aku. Kesian kat depa, tak tau nak hadapi dunia macam mana kalo dah kena duk kutuk gitu.

Family aku bukan orang berada, bukan orang kaya, bukan ada pangkat datuk ke, tan sri ke, tun jauhlah lagi. Tapi kebanyakan orang kampung aku memang kenallah datuk aku. Kalo orang lama-lama kat Melaka pun mereka kenal datuk aku. Mungkin dulu orang tak ramai, tu yang dia orang senang nak ingat kawan-kawan dia orang. Datuk aku pernah dapat pingat, pakcik aku pun baru je dapat pingat aritu. Baru sebulan. Boleh kata orang pandang jugaklah keluarga kami. Jadi tak tergamak rasanya nak merendahkan martabat keturunan kitorang. Sebab tu lah aku behave depan orang.

Inilah sedikit sebanyak tentang diri aku yang hina pada pandangan manusia dan hina juga pada pandangan tuhan aku. Aku banyak dosa. Jadi aku minta maaf banyak-banyak andai tulisan aku ini mengguris hati sesiapa. Kata-kata aku memang nampak kasar, tapi nil ah stail aku. Anak jati Melaka. Yang penting aku adalah aku. Tak da ilmu, sekadar berkongsi apa yang tahu, untuk meringankan tanggungjawab ummah pada bahu, inilah usaha diriku. Acececeh…….


Sabtu
18 November 2014

No comments:

Post a Comment